Uit de memoires van een nieuw (ex Hagenees) lid van ’t Nut !
Voor dag en dauw opstaan om op tijd bij de bus te zijn. We worden door onze zoon opgehaald om half zeven, arriveren tegen kwart voor bij het station alwaar vanuit
nevel en duisternis twee bussen van ZDS uit Zoetermeer opdoemen, die geduldig op ons wachten. Blijken wij bijna de laatsten te zijn, want de anderen waren al voor half zeven aanwezig.
Er is alleen nog plek op de achterbank, die we vroeger bij schoolreisjes
altijd als eersten probeerden te bezetten, maar het blijkt mede door de comfortabel geveerde bus een prima plek te zijn. Hierdoor missen we niet wat achter ons gebeurt en hebben goed contact met de vóór ons zittenden.
Achteraf gezien
een prima plekje dus !!
Kees, de chauffeur van onze bus, blijkt een rasechte Hagenees te zijn en dat geeft meteen al een klik!
De eerste stop in de De Harskamp is gelijk een schot in de roos. Een ruime en nette gelegenheid, alwaar wij onthaald
worden met heerlijke koffie en gebak. Het zou op de terugreis ook de laatste stop blijken te worden voor het afsluitende diner.
Op naar Duitsland met een stop onderweg om even de noodzakelijke dingen te doen, zoals het toilet, het meegenomen bammetje
met een kopje koffie wegwerken, even de benen strekken en dan weer op naar Berlijn!
Heel schuchter begint het zonnetje door de wolken heen te prikken als wij in de buurt van Berlijn arriveren. Nog even door Berlijn naar de oostkant crossen tot
aan de Müggelsee, dat later steevast door Kees het IJsselmeer wordt genoemd om ons nog wat thuisgevoel te bezorgen. Die Kees toch!
Het aan dit meer gelegen hotel Müggelsee is een net hotel met meer dan redelijke en schone kamers met verder
alle comfort. Even de spullen naar de kamer brengen en snel naar de bar om het stof van onderweg weg te spoelen, alwaar we door voorzitter Ton, aan ons tafeltje gezeten, getrakteerd worden omdat z’n zoon jarig was (is?).
Er zullen nog meerder verjaardagen
volgen de hierop volgende dagen, want bij elk rondje wordt de gever direct jarig verklaard en toegezongen!!
Dan door naar de ruime eetzaal, waar allerlei koude en warme gerechten in bakken en op schalen uitgestald staan, die kennelijk uit Pandora komen
want ze raken maar niet leeg! Het eten blijkt prima en een ieder kan zich meer dan te goed doen aan het gebodene. Alweer toppie dus !
De komende dagen blijken mijn partner en ik steeds heel gezellige tafelgenoten te ontmoeten, waarmee altijd weer even
nagenoten wordt met een borrel. We hebben drankjes leren drinken, zoals o.a. Kümmerling en Maltezer Kreuze. Gezellig en heerlijk.
De volgende dag heerst er evenwel enige paniek. Ad Veltman voelt zich niet lekker en wordt snel door de ons
allen bekende Eus Thole onderzocht. Het blijkt toch verstandiger om voor wat verder onderzoek per ambulance naar het ziekenhuis te gaan. Gelukkig is Corry Bouwman de steun en toeverlaat van Thea en zij gaan per taxi ook naar het ziekenhuis. Voorzitter
Ton houdt de rest van de dag contact met hen. Lof voor Corry die deze dag voor de Veltmannen opoffert.
Deze ochtend blijkt de zon het gevecht met de wolken overtuigend gewonnen te hebben en na een eveneens prima ontbijt begeven we ons naar de
bussen, die ons door het drukke Berlijn loodsen met hulp van een toegevoegde en goede gids, langs interessante plekken en gebouwen, zoals o.a. het oude in onbruik geraakte vliegveld Tempelhof met zijn Nazi-geschiedenis en tijdens de Koude Oorlog
erna. Daarna via Checkpoint Charlie naar de Brandenbuger Tor aan de Pariser Platz, waar we voldoende gelegenheid krijgen om alles goed te bekijken en te fotograferen. Van hier lopend naar het vlakbij zijnde Holocaust Monument.
Het is een imposant
gebeuren, maar het bijzondere gevoel wat menigeen er doorheen wandelend van krijgt bekruipt mij echter (helaas) niet. Misschien toch iets teveel vakantiegevoel? Het programma blijkt wat omgegooid, want hierop gaat het met de bus via Unter den Linden,
waar ik trots verneem dat het idee van al die lindenbomen als basis Den Haag heeft en nog langs wat restanten van de beruchte Muur, waar ook de opstapplaats voor de boottocht over de Spree is. Met enige tegenzin neem ik in opdracht van mijn partner nog een
extra foto van de elkaar kussende Honecker en Breznjew. Mijn maag draait er nog van om als ik deze twee elkaar kussende exponenten van het communisme zie, die zoveel onschuldige mensen bespioneerd, vervolgd en vermoord hebben.
Het tochtje over
de Spree beurt me gelukkig weer helemaal op. Al gauw moet het glazen dak van de boot, vanwege het zonnige weer, weggeschoven worden om niet geheel gaar gestoofd te worden. Met goede uitleg van al het mooie en interessante waar we langs varen en met een
prima verzorgde lunch in de boot stappen we later weer geheel voldaan in de op ons altijd geduldige wachtende bussen, die ons al sight-seeing-slingerend naar het gebouw van de Rijksdag brengen.
Hier wacht ons op het dak aangekomen weer heerlijke koffie
met veel Kuchen en nog meer Sahne !!
De koepel is een bijzondere en aparte ervaring met een prachtig uitzicht over Berlijn.
Gelukkig was mevr. Angela Merkel er niet anders was dit allemaal niet mogelijk in en op de Rijksdag.
Het is, ondanks de valse start van vanochtend met Ad, toch nog een in alle opzichten prachtige dag geworden. Het wordt nog beter als Ton verneemt, dat onze Ad inmiddels in het hotel is en van het zonnetje geniet. Weer terug in het hotel wacht ons weer een
geweldig diner en eveneens gezellige tafelgenoten. Toch een beetje moe geworden zoeken we rond elf uur ons mandje weer op.
Het zonnetje schijnt de volgende ochtend dubbel als ook Ad, Thea en Corry er weer bij kunnen zijn. Lekker ontbijten en de
bus in richting Potsdam. Eerst nog even de volgende gids, Doris, oppikken hetgeen geen sinecure blijkt te zijn, maar uiteindelijk toch lukt bij de Wannsee. Ze blijkt een zeer goed Nederlands sprekende en aardige Duitse dame te zijn die ons overvloedig van
alles op de hoogte brengt. Ze woont in Potsdam, dus….. wat informatie betreft zitten we goed! We rijden over de beruchte brug van Potsdam, waar veel spionnen uitgewisseld werden. Even stoppen om over de brug te wandelen, alwaar ik ontdek dat we een
echte paparazzo, in de vorm van Piet van der Veen , in ons midden hebben.
Ook nu weer worden we ruimschoots door en langs alle bijzondere, mooie en interessante zaken geleid. Nu weten we dat er ook een Hollandse wijk is. Bij Park Sanssouci aangekomen
eerst even naar het nieuwe imposante Neue Palais met zo mogelijk nog imposantere bijgebouwen. Beentjes strekken, fotootjes maken en hup… in de bus naar paleis Sanssouci. Hier ontmoeten we weer onze andere groep, die een iets ander schema schijnt
te hanteren.
Na de hoognodige sanitaire stop, rond Sanssouci wandelen onder de bezielende leiding van onze Doris. Foto’s in alle standjes, dan de bus weer in om in de buurt van de Hollandse wijk even los gelaten te worden om zelf even in een gezellig
straatje bij een bakker buiten op het terras een kopje koffie al dan niet met gebak te nuttigen. En jawel hoor! Hier duikt onze paparazzo Piet weer op, die op vakkundige wijze, staande op een terrasstoel, een foto van ons neemt. Maar ook Piet blijkt dorstig
te kunnen zijn en drinkt (met zijn Hennie) een bakkie met ons mee. Terug naar de bus, maar eerst even langs en in de voormalige Hugonoten en nu katholieke kerk waar Herman Reijven, zoals gebruikelijk naar het schijnt, een kaarsje bij Maria opsteekt.
Terug in de bus crossen we weer terug naar en door Berlijn en de hilariteit is groot als we uiteindelijk bij toeval nog het parkje, zeg maar grasveldje, zien waar Doris over repte en waar een deel van de Berlijners de FKK (Freikörper Kultur) beoefent
en we, natuurlijk geholpen door het prachtige weer plotseling de blote Berlijners ontwaren en waar de blote billen ver, in het geval van Duitsers onvermijdelijk, boven de grassprieten uitsteken.
Onze VDC-chauffeurs, Jan en Kees, blijken weer
een adresje gevonden te hebben in Berlijn, waar ons een snelle en prima lunch voorgeschoteld wordt , hetgeen toch niet eenvoudig is om ruim honderd mensen te gelijker tijd even snel en goed te kunnen bedienen.
Na deze lunch weer terug naar het centrum
en hier kunnen we zelf een paar uurtjes vrij invullen.
Shopping time !! Wij gaan de brug over, linksaf, het spoor onderdoor, langs zeer uitdagende in de zon badende terrasjes aan de Hackescher Markt. De eerste verleiding kunnen we weerstaan, gaan
door en ontdekken de Hackesche Höfe. Half overdekte, kruip en sluip door, aaneen geregen steegjes met veel gezellige winkeltjes. Helaas… de tijd is kort en het terras lonkt. Gedreven door een onweerstaanbaar verlangen belanden we op een zonovergoten
terras aan de Hackescher Markt.
Hier verblijven we, kijkend en luisterend naar de diverse straatartiesten en vooral onze dorst lessend, de laatste vrije uurtjes in hartje Berlijn. Ad en Thea maken deel uit van ons kleine gezelschap en dat doet ons allen
goed.
Terug in ons hotel aan het IJsselmeer, aldus chauffeur Kees, blijkt het afsluitende diner weer van de vertrouwde goede kwaliteit te zijn. Onvermoeibaar vult men de leeggeschepte schalen en bakken weer vol. Vanwege het feit dat we eerder
ons bed uit moeten omdat de bus om acht uur vertrekt besluiten we vroeger naar bed te gaan. Als ik uiteindelijk mijn hoofd op het kussen leg zie ik dat het klokje onder de TV toch nog 11:15 uur aangeeft.
Met enige weemoed verlaten we de volgende ochtend
het nog steeds in de zon badende Berlijn en spoeden ons na een eveneens zonnige tussentijdse stop in Duitsland richting Nederland. Maar niets is te gek, eerst nog een overdadig en uitstekende warme lunch in Duitsland. Meer dan voldaan vervolgen we onze reis
naar Nederland, alwaar we met slagregens en stormwind hartelijk ontvangen worden. Good old Nederland !
Gelukkig is het weer helemaal opgeknapt als we tegen de avond bij partycentrum “De Molen” in de Harskamp arriveren,
waar we onthaald worden door vriendelijke personeel en hier wordt ons ter afsluiting en ten overvloede nogmaals een diner aangeboden. Voorzitter Ton bedankt de mensen, die zich voor dit alles ingespannen hebben en in het bijzonder ook de
beide chauffeurs, Jan en Kees, die ons veilig, gezellig en wel door alles heen geloodst hebben en dat ook het laatste stukje zullen doen. Het is donker als we aankomen en er door velen op ons gewacht wordt om ons naar huis te brengen. Het afscheid is
wat rommelig door de omstandigheden, waardoor ik nu nogmaals de gelegenheid neem om mijn mede reisgenoten te bedanken voor 4 zeer plezierige dagen.
Niet alleen over Berlijn heb ik veel geleerd, maar door mijn naaste en gezellige medepassagiers in de bus ook veel over Enkhuizen ! Leerzaam reisje in dubbel opzicht dus! Tot spoedig ziens !!!
Henk W. van der Spek